Verborgen talenten

Er is niemand die Ton niet kent. Met een dienstverband van 40 jaar is dat ook niet gek. Lange wandelingen met zijn vrouw, marathons lopen of erop uit met de mountainbike. Niks is hem te gek. Wat hij ook leuk vindt om te doen: muziek maken. Ton heeft in 5 bands gespeeld, een orkest en is zelfs op de muziekschool als saxofonist actief geweest. Momenteel volgt hij professionele pianolessen om dat talent verder te ontwikkelen. “Ik kan niet stilzitten, ik moet iets doen. Ik ben altijd actief, op het werk en thuis.”

Unit plant manager

Via een advertentie in de krant komt hij in de jaren 80 bij O-I terecht. Hij wordt gelijk aangenomen als operator. In een hele korte periode werkt hij zichzelf op van operator tot assistent shift leader, shift leader, jobs coördinator, chef cold end en daarna chef productie en ombouwen. Toen O-I intern herstructureerde, kreeg hij de titel van unit plant manager. “Het werk bleef hetzelfde, maar met meer verantwoordelijkheden. Ik kreeg meer productielijnen, meer ovens en meer mensen om sturing aan te geven.”

Ontwikkeling stimuleren

Wat Ton drijft is zijn missie om dingen voor elkaar te krijgen. Resultaat boeken. Wat hij het mooiste vindt, is met mensen werken. “Ik hou ervan om mensen enthousiast te maken. Ze de mogelijkheid te geven om te onderzoeken wat ze willen of hoe ze iets kunnen oplossen, maar ook sturing aan ze te geven. Zo van probeer dit of dat eens, zodat ze zichzelf kunnen ontwikkelen.” Er zijn veel verantwoordelijkheden, maar ook veel mogelijkheden. “Er zijn veel regels om iets op te lossen, maar het is niet altijd vanzelfsprekend dat dat de oplossing is. Je moet nadenken om een oplossing te verzinnen die daadwerkelijk werkt. Je hebt kaders waarin je moet werken, maar hoe je dat binnen die kaders invult, daar heb je daar veel vrijheid in. Als je van techniek houdt, dan is het hier een speeltuin.”

Teamplayer

Ton is een echte teamplayer. Zijn deur staat altijd open. “Iedereen kan bij mij naar binnen lopen. Het is heel laagdrempelig, ik praat met iedereen: een heftruckchauffeur, shiftleader of directeur. Ik behandel iedereen hetzelfde. Je kunt in de fabriek niet zien of ik nou een chef of een operator ben, we hebben allemaal hetzelfde pakje aan.” Het menselijke aspect speelt bij O-I een hele grote rol. “Je moet een mensen-mens zijn. Dan kun je nog zo slim zijn, maar als je niet weet hoe je mensen mee moet krijgen, dan kun je het hier wel schudden” vertelt hij.

Betrokkenheid

Hij is erg betrokken bij O-I. Officieel werkt hij maar 8 uur per dag, in de theorie maakt hij er soms wel 10. Hij doet het graag. “Als je het graag doet, is het niet zo erg. Je moet echter wel een vrouw hebben die erachter staat. Het belangrijkste is het thuisfront.” Als Ton s’ nachts gebeld wordt en iemand heeft een probleem, dan hoeft hij er geen twee keer over na te denken. Hij stapt in de auto en rijdt naar Maastricht. “Uiteindelijk ben ik eindverantwoordelijk en ik voel me ook verantwoordelijk om of zelf te gaan helpen of iets te organiseren. O-I is een stuk van mij geworden in de loop der jaren. Mijn vrouw en kinderen zeggen ook ‘het is paps fabriek’ en dat zegt wel genoeg denk ik.”

Roots

Dat Ton betrokken is, is typerend voor O-I. “Het is een platte organisatie. Dat vind ik heel prettig en het werkt heel makkelijk zo.” Hij heeft een groot kantoor, maar is er amper te vinden. De meeste tijd kan je hem vinden op de werkvloer. Daar voelt hij zich het meeste op zijn gemak, vooral bij de productie in de hot end. Daar liggen immers zijn roots. En dat vergeet hij nooit.

Passie voor glas

Na 4 decennia kan Ton een ding constateren: zijn passie voor glas. “Als ik boodschappen doe met mijn vrouw, dan kijken we altijd naar de potten en flessen. Elke fles uit de drank industrie pak ik wel even in mijn hand. Niet om ze leeg te drinken, maar om te kijken hoe ze zijn gemaakt. Glas is het product van de toekomst. Het is ontelbare keren recyclebaar en goed voor het milieu. En daar dragen wij aan bij.“